Boerian...

Gisteren (22 juli) stond ons een rit van ongeveer 10 uur te wachten om van Jogjakarta naar Malang te komen. De wegen zijn hier goed net als het gezelschap van Agus en Komeng, dus die tijd zou wel voorbij vliegen ook al zouden er pas richting het einde van de rit weer wat verrassende panorama's te zien zijn. De tijd vloog iets minder snel voorbij dan gedacht, maar het asfalt onder ons vloog een stuk sneller voorbij dan gehoopt ;-) Jeetje, wat hebben ze hier een andere manier van rijden! Op stukken waar wij een bord met 30 km/u verwachten, staat zoals nergens eigenlijk een verkeersbord, en wordt met gemak de 80 of zelfs 100 bereikt... Van de zenuwen krijg je soms gewoon spontaan de slappe lach, alhoewel ook Maik's gezichten vaak een lachwekkend effect op me hebben. Hihihihi. Een middenstreep met de tegenliggende baan wordt meer gezien als handigheidje voor het slalommen langs auto's die het iets rustiger aan doen, tegenliggers en overstekende (levenmoeie) voetgangers, dan dat het wordt gezien als een werkelijke afscheiding. Je seint gewoon een keer met je lichten en toetert wat als blijkt dat je niet op tijd op je eigen helft terug bent. De tegemoetkomende bus remt dan vanzelf wat af, want iedereen is deze rijstijl gewend. Geen deuk of ongeluk gezien tot nu toe, wat toch een wondertje op zich is ;-) Slechts één keer was het bijna raak.

Na op Sumatra al vele keren op het “Durian-wonder” te zijn gewezen, en Agus en Komeng ook bij elk kraampje met Durians te zien lekkerbekken, willen we toch zelf ook eens van dit fruit proeven. Durian wordt ook wel stinky fruit genoemd, omdat de lucht/stank echt ondraaglijk is maar dat beloofd dan toch een enorme lekkere inhoud, zou je denken... Bij een kraampje onderweg stoppen we en mogen plaats nemen om eens lekker te gaan proeven. Een vuilnisbelt is dan qua lucht, de culinaire setting. Alles wijst erop dat dit fruit toch gewoon niet gegeten wil worden, want naast de stank heeft het ook nog een schil met enorme harde stekels waar Agus zijn vinger zelfs aan vastrijgt als hij ons een stukje wil geven. We denken in de maling te worden genomen, want serieus... dit kun je niet menen! Rondom een pit zit geen sappig vruchtvlees maar een creamy slierten bol staart ons aan. Een hapje doet me bijna kokhalzen en ook Maikels gezicht vertrekt. De mannen staan te lachen, maar de grap is nog niet compleet als blijkt dat we toch echt niet in de maling zijn genomen: binnen de kortste keren sabbelen en slobberen Agus en Komeng alles weg en staan aan hun handen ruikend nog na te genieten van deze “lekkerbrij”. Onze stukken willen ze maar al te graag! Geen kauwgum helpt, want zelfs twee uur naderhand zit ik nog te genieten. Elke “boerian” proeft naar Durian. Ach ja, weer een ervaring rijker ;-)

Ons volgende natuurwonder staat ons vannacht te wachten. Om twaalf uur zullen we door de gids worden opgehaald om op weg te gaan naar de Bromo vulkaan. Daar zullen we per jeep het eerste deel van de vulkaan bedwingen, om vervolgens met een paardje of te voet de weg naar de krater te vervolgen. Als we deze vulkaan dan bedwongen hebben, kunnen we op de kraterrand langzaam aan gaan zien in wat voor sprookje we ons bevinden: de zon komt ons Selamat Pagi (goedemorgen) wensen. Romantiek op (d)en top!

Weer beneden zullen we doorreizen naar Kalibaru, waar we overnachten om vervolgens vroeg met de boot naar Bali te gaan. Relaxen is na deze geweldige reis, het sprookje met de overweldigende indrukken dan toch ook wel heerlijk.

Dikke kus en knuf van ons!