Rise and shine!

Na ons heerlijke relaxdagje (23 juli) waarop we overdag na een lekkere brunch wat hebben gehangen met een boek en de laptop in de hotellounge, zijn we 's avonds toch nog eventjes op pad gegaan. Er zou volgens google een Starbucks in de buurt zitten en dat betekende ook vast een hoop meer gezelligheid en bezigheid in de buurt. De taxichauffeur deed even snel wat navraag bij collega's, en hup, op naar de straat die we via google hadden verkregen. Gelukkig kwamen we in een nette buurt terecht waar we uit konden stappen, want ook google blijkt niet altijd adequate info te verschaffen ;-) Na wat te hebben rondgewandeld op zoek naar een taxi terug. Dit bleek een hele opgave; geen enkele in zicht! Geen paniek, dan lopen we gewoon door naar waar het verkeer allemaal vandaan lijkt te komen, ergens zullen we er wel één tegenkomen... Een taxi nog niet gevonden, maar ineens staan we oog in oog met.... een groot, spannend hè... winkelcentrum ;-) Lekker een happie gegeten en een overheelijke Frappuccino gedronken, waarna we uiteindelijk met de Becak (fietstaxi) via de kruip-door-sluip-door route (erg leuk!) weer veilig naar ons hotel werden gebracht door een enorme enthousiaste fietser. Geweldig(g)e-noten.

Nog wat uurtjes slaap voor 12 uur is erg lastig blijkt, maar we voelen ons fris en de kou op de Bromo vulkaan 's nachts houdt ons vast wakker. Toch worden we gewekt door de wekker die we voor de zekerheid hadden gezet en zijn dan toch nog net het laatste half uurtje in slaap gesukkeld: rise and shine honey!
De rit naar de Bromo vulkaan laat ons wederom kennismaken met de enthousiaste voorbereiding op de Ramhadan die volgende week begint. Naast de moskee, die sinds een week elke minuut van de dag volleutert of zingt, zien we nu dat mensen om half drie 's nachts uit een soort van ontmoeting in de moskee terugkeren om om 5 uur weer te beginnen met het eerste gebed: het blijven fanatiekelingen, alleen uit zich dat hier op een vreedzame manier van oprecht met het geloof bezig zijn in hun eigen interpretatie (die enorm verschilt van de moslimvoorbeelden die wij kennen van tv, discussies en bijvoorbeeld school). Na een vlugge plas stappen we over in de krachtige Jeeps die ons nog verder omhoog zullen brengen. Het is totaal donker en des te leuker dat de geheimen van de heenweg op de terugweg dus allemaal zichtbaar worden wanneer ook de zon is opgestaan. Om 4.15u arriveren we op onze “hot-spot”, die verdraaide koud is, maar waar we een prachtig uitzicht zullen hebben op de zonsopgang/zonsopkomst, nou ja sunrise dus Om half zes ongeveer zal het gaan gebeuren en beetje bij beetje wordt de mooie omgeving van het vulkaangebied zichtbaar. Erg mooi en ook het kleurenspel voor ons in de hemel is indrukwekkend! Met de minuut verandert er wel iets en dan om 5.40u. wordt het duidelijk dat ook voor de zon de wekker is gegaan: rise and shine sunny! Binnen vijf minuten is de gehele bol zichtbaar en voel je zelfs al een piepklein beetje dat de verwarming aangaat, mmmm, wat zijn dit uitzicht en gevoel genieten!

Achter ons zien we nu ook duidelijk de krater van de Bromo. En zoals gewoon hier in Indonesië blijkt ook de Bromo te roken. Indrukwekkend en helemaal wanneer we na een bikkelzware wandeltocht op de kraterrand recht dit gevaarte in zijn oog kunnen kijken... best een beetje griezelig om recht aan deze afgrond te staan en de rook op te zien stijgen. Maar zeker de moeite van de beklimming waard! Vele uurtjes zonder eten (inmiddels is het acht uur 's ochtends geweest) staat ons de afdaling nog te wachten en met elastieke benen voelt het alsof je met één flinke stap je benen over iedereen heen zou kunnen slingeren en door kan “poingen” naar de jeep. Aanmerkelijk sneller dan de heenweg (nu maar 30 minuten afdalen en een goed kwartier naar de jeep lopen) is de terugweg dan toch wel wat langer dan de mogelijkheid van de elastieke benen en met rammelende magen gaan we op weg naar Komeng, die met onze ontbijtboxen staat te wachten. Ook dat ontbijtje is dan weer een genot! En zo vallen we van het ene geniet-moment in het andere, want werkelijk alles is hier te waarderen. Zelfs slapen in een hobbelige jeep, Maik kreeg het voor elkaar tot plezier van ons ;-)

De weg naar Kalibaru hebben we eigenlijk niet gezien. Onze ogen vielen vanzelf dicht toen we om 10 uur vertrokken bij de Bromo vandaan. Om half twee kwamen we al aan en gaan we verder met rusten. We zijn nu toch wel heel erg moe (maar voldaan) en Bren valt dan ook in slaap zodra ze het bed nog maar ziet. Vanavond eten we gezellig weer met de gids en chauffeur om vervolgens morgen (25 juli) om 6 uur te vertrekken richting Bali!

Het eten 's avonds met Agus en Komeng was erg gezellig. Het hotel restaurant vonden ze te gortig als we ze daar mee naar toe wilden nemen (daar eet je namelijk voor ongeveer 7 euro p.p), maar ze wisten een leuk restaurant in de buurt. Na een half uur rijden durfden we eigenlijk niet al teveel te hopen, gezien de huisjes langs de weg, maar het restaurant was echt romantisch! Elk gezelschap in een eigen soort hutje op het water aan een lage tafel waar we op onze billen op de grond mochten ploffen. Heerlijk gegeten met veel moppen en goocheltrucs en dat alles voor ongeveer 2 euro p.p, nu snappen we dat de toeristenprijzen inderdaad erg boven de normale standaard liggen. Wij dachten dat die 7 euro al representatief was! Een eye-opener dus weer.

's Ochtends (25 juli) stonden we om iets voor zessen te rammelen aan onze eigen kamerdeur... we konden er niet uit, want het slot draaide steeds door. Gelukkig hadden we meeneem-ontbijt besteld en kwamen ze van het hotel ff checken of we er dan toch ook wel echt klaar voor waren. Via het raam de sleutel gegeven en gelukkig... onze weg naar Bali mocht vervolgd worden ;-)
We hebben al veel mogen genieten van de CD van Anneke Grönloh, die wij alleen kennen van Ali B op volle toeren, maar die volgens de chauffeur onze muziek is, hihihi. Komeng tovert voor de laatste lange rit echter een apparaatje tevoorschijn, waarin een geheugenkaartje over de radiofrequentie gespeeld kan worden... tijd voor de huidige Nederlandse muziek en de populaire muziek in ons kikkerlandje. Komeng gaat helemaal uit zijn dak en zit swingend achter het stuur, heerlijk! De cd van radio 538 met het nummer van Pitbull, maakt ons duidelijk dat Anneke Grönloh toch wel een beetje een kwelling voor de chauffeur moeten zijn geweest ;-) Aangekomen in Bali zetten we op de laptop zijn eigen geheugenkaartje vol en onze goede daad voor vandaag is weer gedaan, wat een blij gezicht! Die rit van 2 dagen terug naar huis voor hem de de gids wordt een ware danceparty achter het stuur. Samen nog een bakkie leut gedaan in de Panorama lounge van ons hotel. We dachten dat dit wel een normale afsluiter zou zijn, maar nu blijkt dat ze een hotel nooit verder van binnen zien dan de recpetie waar de gids de gast incheckt. Ze zitten duidelijk te genieten van de lekkere cappuccino en het zwembad dat overloopt naar het strand en de zee. Zelfs voor ons is dit allemaal pracht en praal, want jeetje wat een contrast met wat we de afgelopen weken hebben gezien.

Het relaxen kan nu toch echt beginnen. Een kamer als een paleisje en alles op en top helemaal verzorgd. Super!

Dikke smakkerd weer van ons!

Maik en Bren