Aapjes kijken...

Aapjes kijken...

Vandaag dan onze eerste volle dag programma te beginnen in Medan. Dit is de hoofdstad van de provincie Noord-Sumatra en is niet voor niets dus enorm druk. Blauwe lucht zullen we hier niet zien, vanwege de smog, niet zo gek, want waar je ook kijkt: auto's, brommers en motorfietsen met zijspan (betjak motor). Alles rijdt hier, in onze ogen, kriskras door elkaar heen. Naast de normale claxon in de auto, hebben de voertuigen ook de mogelijkheid om een ander soort toeter te laten horen om zo aan te geven aan de mensen die ze passeren dat ze uit moeten kijken. Erg indrukwekkend als je er middenin zit!

In Medan hebben we heel wat gehoord over de vele culturen en religies die samenkomen in de stad. Na een bezoek aan het paleis van de voormalige sultan – waar de familie nog steeds mag wonen, ondanks het afzetten van de sultan in 1945 toen de president het regeringshoofd werd – hebben we de Grote Moskee in Medan bezocht. Na voorzien te zijn van hoofddoek, konden we zonder schoenen verder. Deze kregen we uiteindelijk ook nog terug... verrassing ;-)
Na over de hoofdstraat gereden te zijn, waar de koloniale invloeden duidelijk terug te zien zijn in de oude gebouwen, maakten we kennis met de laatstse religieuze tempel:Vihara Gunung Timur. De grootste Chinese tempel in Indonesië... de grootte viel uiteindelijk wel mee, maar ja, de mensen zijn dan ook niet zo groot. Medan wordt meer en meer door Chinezen bewoont, die volgens de gids, en het past precies in ons plaatje van de Chinees, echte “business people” zijn. In de tempel werd ons duidelijk waarom! Om de doden te vereren (en dat doen ze dagelijks) verbranden ze (oud)papier als symbool voor geld. Dat papier blijken ze bij de ingang te verkopen voor 10.0000 rupiah, ongeveer 10euro. Tja, als je dat al over hebt voor oud papier, dan moet je wel goede zaken doen om op die manier dagelijks met je geloof bezig te zijn!

Medan laten we achter ons, om onze weg te vervolgen naar Bohorok (ook wel Bukit Lawang genoemd). Hier ligt ons hotel aan de rand van het nationaal park Gunung Leuser, waar we drie uur door de jungle zullen rondtrekken. Woehoeeeeeeeaaiiiaaaa! Daar hebben we kans om de orang oetan in het wild tegen te komen.

De eerste keer aapjes kijken komt echter onverwachts eerder. Harde muziek aan de ene kant van de weg is het stopteken voor onze chauffeur. Onze gids is erg enthousiast en ook wij stappen uit. Tot ze ons heel trots duidelijk maakt dat we nu op het punt staan op een Hindu-trouwerij binnen te walsen. Oeps! Dit is een beetje ongemakkelijk, omdat het in onze ogen brutaal overkomt, maar al snel merken we dat juist wij de bezienswaardigheid zijn! De fotograaf verzamelt wat familie en het mooie bruidspaar dient van hun bankje af te komen om met ons op de foto te gaan.... van de spanning is lachen wat lastig, maar ach, uiteindelijk is het een geweldige ervaring. De bruidsjonker is enorm emotioneel, tranen met tuiten! In de auto blijkt echter dat de “bruidsjonker” die dag zijn besnijdenis heeft gehad, één feest voor twee zaken is goedkoper. Maikel kan zich levendig voorstellen dat je dan wat traantjes laat.

Nog vol van deze ervaring, komen we aan in Bukit Lawang. De lokale gids blijkt een ranger uit het nationaal park en na zijn inleidende praatje over zijn werk en de grote kans dat we geen dieren zullen zien in het wild, besluiten we deze mooie kans de ongerepte natuur in te gaan niet te laten schieten (Met een ranger in de buurt is schieten sowieso niet het allerbester idee...). We zijn nog maar net onderweg, of hij ruikt het eten van de orang oetan. Zou het dan nu al “raak” zijn? Ja hoor, hij komt enthousiast terug, we hebben geluk! Wat een overweldigende ervaring. Met banaantjes is de aap naar beneden te lokken, waar ze tot een meter boven ons komt hangen om banaan te bedelen. De aanraking met zo'n aap, laat je overal voelen waarom de ranger zo enorm van zijn vak houdt en er alles aan doet om de natuur en het leefgebied van dit wezen te beschermen. Binnen de drie uur door de jungle ploeteren, waarbij je kleren echt helemaal doorweekt raakten door het zweet (Maik vond het uitzicht geweldig toen hij achter me liep: in mijn witte broek zou ik de “wet-pants-contest” glansrijk winnen) hebben we nog vijf orang oetans kunnen zien, waaronder een moeder met haar baby (ontroerend om te zien hoe enorm lief zij met elkaar omgaan) en het grote mannetje (de adrenaline schiet omhoog als dit gevaarte besluit dat we toch wel erg interessant zijn en de banaantjes die op meters afstand worden gegooid niet erg aantrekkelijk blijken). Ook hebben we witte gibonaapjes hoog in de toppen van de bomen mogen bewonderen in hun vlucht/sprong van de ene naar de andere boom, als ook de toekan. Na drie geweldige uren in de jungle weer heelhuids teruggekeert, waar we konden afkoelen onder wederom een koude douche. Zelfs dat voelt goed!

Morgen hebben we een tocht voor de boeg van ongeveer 5 uur rijden, langs de vele plantages in dit deel van Sumatra. In kilometers valt het reuze mee, maar enkele tussenstops staan ons te wachten om wat meer met de lokale bevolking te mengen en een traditioneel huis te bewonderen. Daarnaast reizen we naar hoger gelegen gebied (1400 meter boven zeeniveau) wat met haarspeldbochten en de verkeerschaos een hele opgave schijnt te zijn... wij zijn benieuwd en laten ons wederom verrassen.

Knuf

Maik en Bren