Kijk mama, met onze handjes

Het hotel waar we in Bukittinggi verbleven is werkelijk een paradijsje in vergelijking met de eerdere hotels. De flexibele instelling die gevraagd werd in Sumatra was geen overbodige tip ;-)
Na de eerste avond een overheerlijke tenderloin steak met frietjes te hebben gegeten, zijn we gisteren uit eten geweest met de gids en chauffeur: traditionele rijsttafel! Erg leuk om zo de reis op Sumatra met hun af te sluiten, zeker ook omdat we nu lekker met onze handen mochten eten, hihihihi. Warm water vooraf om je handen te wassen en vervolgens van tafel pakken wat er wel lekker uitziet of gewoon wat niet al te heet is. Een leuke ervaring, maar de race naar de wc vanwege het hete eten bleef Maikel niet bespaard 's avonds en 's nachts... Hij heeft er gewoon nog iets langer van genoten ;-)

De tour die we door Bukittinggi hebben gemaakt, liet ons het mooie paleis van de Minangkabau sultan zien, Fort de Kock, het Karbaugat (een grote vallei waar de Japanners in hun tijd van overheersing een gangenstelsel hebben gebouwd), en de vele sawa's (waar we over de dunne walletjes aarde die tussen het water liggen hebben “gewandeld”) hebben bewonderd en nog een openbaring hebben gehad: de kaneelstokjes die we de dag ervoor hadden gekocht in de tuin vol kruiden, blijken niet op die manier aan een plant te groeien.... Bukittinggi is de streek waar veel kaneelbomen staan en als je de schors van de stam van de boom verwijderd, ruik en proef je de kaneel die later tot stokjes wordt gedroogd. We leren hier heel wat over de natuur en hoe alles groeit.

Op onze weg vandaag naar het vliegveld in Padang verwachtten we eigenlijk niet echt meer verrast te worden. We zijn nu toch wel weer een beetje toe aan iets anders dan de rijke (maar zeker mooie) natuur van Sumatra. We passeren in een dorpje echter een schooltje, waar op dat moment de kindjes op het punt staan naar binnen te gaan. Hup, de auto uit, want we zijn toch wel nieuwsgierig hoe het hier gaat natuurlijk! Van veraf willen we een foto maken, maar de directrice staat erop dat we gewoon eventjes komen kijken. We worden ook nu weer heel warm welkom geheten en zijn zelf de bezienswaardigheid. De juffen halen hun mobieltjes tevoorschijn voor het “Kodak-momentje” en we maken er gelijk een klassenfoto van... niet met één klas, want dat is niet eerlijk, hihihihi. Het was enorm vertederend om de kinderen (het ging om klassen van kinderen in de leeftijd van ongeveer 6 jaar) leergierig voor de juf te zien zitten. De start van de dag gaat eigenlijk op een zelfde manier als bij ons – met de dag van de week, de datum, bijvoorbeeld – maar dan een heel stuk muzikaler: alles lijkt een liedje te hebben. GEWELDIG, wat een schatjes! Daarna gaan ze naar hun tafeltjes en oefenen het getal 2... Wij hebben ons prima vermaakt en na een half uurtje gaan we dan toch echt weer verder op weg naar het vliegveld, want wie weet wat voor verrassingen de weg nog in petto heeft, al is die hier op West-Sumatra stukken beter dan de dagen ervoor in Noord-Sumatra. We zijn dan ook ruim op tijd op het vliegveld en maken ons op voor de reis naar Java....

To be continued!

Xx Maik en Bren